[vc_row][vc_column][vc_column_text]Weet je wanneer ik heel gemakkelijk mijn eigen grenzen vergeet? Als iemand die me dierbaar is het moeilijk heeft, en dan vooral als er ook kinderen bij betrokken zijn. In dat soort situaties vind ik het heel lastig om mezelf niet te verliezen.
Zo heb ik een paar keer in mijn leven van dichtbij een scheiding meegemaakt waar kinderen bij betrokken waren. Heftige situaties waarbij mijn grenzen er opeens niet meer toe deden, omdat alles wat er op dat moment in mijn eigen leven gebeurde niets was vergeleken bij de ellende waar de ander in zat.
Ik maakte mezelf in zo’n situatie dan ook volledig ondergeschikt aan de gevoelens en emoties van de ander omdat die veel heftiger waren.
Wat ik van deze heftige situaties heb geleerd wil ik graag met je delen omdat het je kan helpen bij het bewaken van jouw grenzen.
Na dat ene telefoontje van iemand die me dierbaar is – “we gaan scheiden” – schoot ik meteen in de HELP stand. Ik moest er zijn voor de ander! Liet alles los waar ik mee bezig was, op dat moment was niets belangrijker dan dat. Ik voelde me verantwoordelijk en uitte dat door dag én nacht een luisterend oor te bieden, oplossingen te bedenken, stabiliteit te bieden, mee te denken hoe om te gaan met de situatie, etc.
Na drie weken kon je mij bij elkaar vegen, ik was mezelf compleet kwijt. Ik was er namelijk 100% voor de ander geweest, maar had geen aandacht meer aan mezelf besteed. Ik was helemaal op! Wat ik was vergeten is stil staan bij wat de situatie met mij deed. Bij het verdriet dat ík voelde, bij de onmacht die ík voelde, bij de pijn die ík voelde. Door hier geen rekening mee te houden, liep ik mezelf voorbij. Ik was er voor iedereen geweest, behalve voor mezelf. En waarom deed ik dat? Omdat ik vond dat mijn pijn en verdriet niets voorstelden vergeleken met het verdriet van de ander.
Hoe kun je nou in zo’n lastige situatie wel goed voor jezelf blijven zorgen?
Hoe bewaak je daarin je grenzen?
Het zal je helpen om even echt stil te staan bij wat de situatie voor jou betekent, wat het met jou doet: door de pijn te voelen, door het verdriet te voelen. Door ruimte te geven aan jouw gevoelens wordt het vanzelf duidelijk waar jij behoefte aan hebt en is het gemakkelijker om je grenzen te bewaken.
De paradox die hierin schuilt is dat als je je eigen grenzen beter kunt bewaken, je meer kunt betekenen voor de ander. Ik vergelijk het vaak met de zuurstofmaskers in het vliegtuig: die doe je eerst zelf om, pas daarna help je je kinderen en anderen.
Herken je dit soort heftige situaties? Situaties waarin je jezelf helemaal kunt verliezen omdat je er volledig voor de ander wil zijn? Ik ben benieuwd hoe jij hiermee omgaat en wat jij doet om je grenzen te bewaken.
Dionne
“Je zegt geen NEE tegen de ander, je zegt JA tegen jezelf”
P.S. Ik heb nog enkele plaatsen vrij voor 1 op 1 coaching. Mocht je samen met mij willen werken aan je grenzen bewaken en aangeven, stuur dan een mail naar dionne@dionnehendriks.nl, zodat we samen kunnen kijken hoe ik je kan helpen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]